İslam Tarihi Terimleri

TÜRK – İSLAM TARİHİ İLE İLGİLİ TERİMLER
 
ATABEY: Selçuklularda hükümdarların erkek çocuklarının eğitim ve yetişmelerinden sorumlu tecrübeli devlet adamı.

BATINİLİK: Kur’an-ı Kerim'de yer alan kelime ve hükümlerin açık anlamlan dışında mecazi anlamlarının da olduğunu ileri süren ve İslamiyet’e aykırı fikirler içeren düşünce akımı.

BAHSİ: Moğolların Uygurlu eğitmenlere verdikleri isim.

Divan-ı Mezalim: Selçuklularda sultanın başkanlığında toplanan yüksek mahkeme.

ETNİK: Herhangi bir kavme ait, kavimle ilgili.
 
HASSA ORDUSU:  Hükümdarı korumakla görevli askerler.

HACİP: Karahanlı, Gazneli ve Selçuklu saraylarındaki hizmetlilerdir. Başında Ulu Hacip bulunurdu.

HUTBE OKUTMAK: Hükümdarlık alametlerindendir. Hükümdarın, yönetimi altında bulunan ülkelerdeki camilerde Cuma namazı sırasında isminin okunması.

İKTA: Devlet adamlarına ve savaşlarda yararlılık gösterenlere asker yetiştirmeleri karşılığında verilen topraklar.

İMARET: Yoksullara ve öğrencilere yiyecek dağıtmak için kurulan hayır kurumlan.

KERVANSARAY: Ticaret yollan üzerinde kervanların konaklaması için yapılan büyük hanlar.

LONCA: Dini ve ekonomik özellikler taşıyan esnaflar arasında kurulan dayanışma örgütleri.

MELİK: Selçuklularda erkek hanedan mensuplarına verilen isim.

SUBAŞI: Bulunduğu bölgenin güvenliğinden ve yönetiminden sorumlu askeri komutan.

ŞIHNE: İllerde görev yapan valilere verilen addır.

UÇ BEYİ: Türk-İslam devletlerinde sınır bölgelerindeki komutanlara veya idarecilere verilen isim.

VAKIF: Bir kişi veya devlet tarafından hayır amaçlı ayrılan mülk veya gelirler.

HİLAT: Padişahların, gönül almak, ödüllendirmek için birine giydirdikleri değerli kumaş veya kürkten yapılmış kaftan.

TUĞ: Padişahların ve vezirlerin başlarına taktıkları başlıkların ön tarafında bulunan tüy veya püskül biçimindeki süs.